16 mayısta başladığımız Türkiye macerasına 15 aralıkta Viyana'ya dönerek son verdik. Aradan geçen 7 ayın özetini şöyle verebilirim:
Eve gelince yeri öptüm!
Ne umdum ne buldum.
Evrim 3 kere hasta oldu ve hastaneye gitmek zorunda kaldık.
Trafikte ezilmedim, delirmedim... ama ramak kaldı.
Eşim 11 kilo verdi, ben yarım kilo aldım, Evrim de kilosunu koruyup 4 santim uzadı.
Hayatımdan şikayet etmediğim bir gün bile olmadı.
Eşimi çoğunlukla sadece haftasonu (o da 48 saat bile değil) gördüm. Eşim İstanbul'la bizim olduğumuz yer (Bodrum ya da İnegöl) arasında mekik dokuyup durdu. 7 ayda sadece 4 haftasonu yolculuk yapmak zorunda kalmadı.
Arkadaşlarımla buluşmayı çok istememe rağmen sadece bir kaç kişiyi görebildim.
Bloga istediğim kadar çok yazamadım (en son 31 ağustosta yazmışım).
İyi bir şeyler de oldu;
İnegöl'de 3 hafta içinde tam 6 kitap okudum.
2 tane süper diziyle tanıştım (Dexter ve The Lost Room).
Evrim burada emeklerken orada yürümeye başladı.
Annemden ve kayınvalidemden süper hamur işi tarifleri aldım, hem de deneyerek.
